ได้คิดก็คิดได้
คิดเป็นทุกคน มนุษย์ทุกคนเมื่อโตพอจำความได้จะรู้จักคิดแล้ว แต่ส่วนใหญ่จะคิดไปตามสัญชาตญาณ คิดไปตามความเคยชิน ตามสภาพแวดล้อมของสังคมที่ตนอยู่ หรือตามที่ได้รับการอบรมสั่งสอนมา
แต่ทั้งหลายทั้งปวงก็มักจะคิดตามกิเลสตัณหา ที่ครอบจำจิตใจในขณะนั้นๆ ความโลภ ความโกรธ ความหลง หรือความอยาก ความไม่อยาก ที่เกิดขึ้นในใจขณะนั้น จะพาให้ใจคิดปรุงแต่งไปต่างๆ นานา แล้วแต่ความเคยชินที่เจ้าตัวจะสั่งสมเอาไว้ในใจของตน